ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
1. سرمایه داری دولتی
2. نهی مردم از پول پرستی
3.اقتصاد کالایی
4. مبارزه با فقر
5. علیه لذت گرایی و اسراف
6. مخالف هرج و مرج
7. نیکوکاری
همانطور استحضار دارید اقتصاد ایران سوسیالیستی است.اینجا ما برای پیشرفت کلمه بازار را وارد آن می کنیم. و این دو متحد هستند و متقابل نیستند.ما سیستم بازار یکپارچه می خواهیم.هم اقتصاد مالکیت عمومی از تعرض مصون است. و هم اقتصاد غیر دولتی از تعرض مصون است.نکته کلیدی اینجاست که سیاست های صنعت ، سیاست های سرمایه گذاری و سیاست های محیط زیست توسط حاکمیت تدوین می شود.محیط کسب و کار مانند خاک و آفتاب است که ساخت آن توسط حاکمیت است.
سرمایه داری دولتی مبدع آن لنین است. سیستم سرمایه داری فئودالی و سیستم سرمایه داری لیبرال را قبول نداریم. افرادی هستند که ضد سیستم سرمایه داری دولتی هستند. چرا سوسیالیسم چون سرمایه داری ما دولتی است. مارکسیسم طرفدار سرمایه داری دولتی است.نگرش ما به اقتصاد ، اقتصاد کالایی است.در اقتصاد کالایی روحیه سرمایه داری مردمی نهی می شود.
اگر بازرگان سفته بازی کرد قدرت حاکمیت کجاست.وقتی می گوییم اقتصاد بازار بحث سرمایه دار به وجود می آید. وقتی کلمه سوسیالیسم است یعنی سرمایه دار دولت است.
بازار یک پرنده است .اگر در دست بگیری می میرد.پس باید پرواز کند . ولی قفس ملی است.
در حالت هرج و مرج همه سعی می کنند به قیمت بالا بفروشند. و به قیمت کم بخرند. که قوی ها قوی تر می شوند. و چند نفر ثروتمند می شوند.
در جایی که باقیمانده سرمایه داری فئودالی وجود دارد. اقتصاد سوسیالیستی مبتنی بر بازار باید دوره طولانی طی کند.ویتنام نمونه آن است که سرمایه داری ارباب و رعیتی و فئودالی است.